Inderjeet Sandhu definieert het huis, niet alleen als een ruimte van domesticiteit, maar ook als een politieke arena waar persoonlijke, maatschappelijke en culturele dynamieken samenkomen. Door zijn biculturele opvoeding in een Nederlands-Indiase familie ziet hij het huis als een kader om materialen, ambacht en objecten te onderzoeken die nieuwe betekenissen kunnen krijgen. Hij speelt met het politieke, persoonlijke en maatschappelijke en vertaalt dit naar huiselijke objecten, waarbij hij de grenzen tussen privé en publiek vervaagt. Het huis wordt een speelplaats die ook dient als ruimte voor het uiten van verzet. Door de inhoud van het huis te herinterpreteren, ondermijnt Inderjeet traditionele normen en verwachtingen over domesticiteit en verbondenheid. Zijn objecten fungeren als instrumenten om gevestigde culturele en politieke verhalen te heroverwegen.